پژوهش‌های زبان‌شناسی

  صبحانه به زبان پارسی «ناشتائي»‌ است که هنوز در بسیاری از شهر‌ها مانند اصفهان در رواج است.  «آشتآ» در پارسی میانه  به میانای «خوردن»  است که در اوستا «آد»  𐬀𐬛-    بوده است و در سانسکریت «آد»  अद्  یا «آتی»  अत्ति، ودر یونان باستان «اِدو»  ἔδω با آن از یک ریشه اند.  خوردن در لاتین  edere با آن واژه خویشاوند  است. که در زبان آلمانی کهن بالا  essan و در انگلیسی کهن  etan  و درانگلیسی امروز  e a t  شده است که واژه  edible به میانای خوردنی از آن شاخه زده. پس ناشتا به میانای «هنوز چیزی نخورده» است. ناهار: ناهار نیز به میانای «هنوز چیزی نخورده (ازهنگام سپیده دم) » است. خوراک  دراوستا هوَرِثا   𐬵𐬬𐬀𐬭𐬈𐬚𐬁    است  که درسانسکریت «آهار»  आहार به همان میانا با آن خویشاوند و به میانای خوراک و آشامیدنی است .  وازاینروست که   غیاث‌الدین محمد بن جلال‌الدین بن شرف‌الدین راهپوری در غیاث اللغات به درستی می‌نویسد که ناهار در آغاز «ناآهار» بوده  چو...