Mean دربارهی میانا و معنی و
برخی واژهی زشت و تهی از میانای «چم» را به جای واژهی زیبای «میانا» به کار میگیرند که به زبان عرب «معنی» شده است. در اوستا و پهلوی این واژه «مَدیَه» به میانای «میان» بوده است و با «من» در اوستا به میانای «اندیشیدن» و «دوراندیشی» و «پیشبینی» و «مَند» به میانای «به یادسپردن» خویشاونداست و «منیشن» و «منیتن» ازآن شاخه زده است که در فارسی امروز «منش» است. در سانسکریت این واژه «مِدهیه» मध्ये و «مَدهیَه» मध्य به میانای «میان» و «مِدهیرا» मेधिर به میانای «هوشمندی» و «فرزانهگی»، و «مَنیسا» मनीषा به میانای «اندیشه» و «فرزانهگی» و «منش» از آن شاخه زده است .
در دیسهی زبانهای هند و اروپائی PIE این واژه -medhyo* ست. در یونانی این واژه «مزوس» μεσος به میانای «میان» و در لاتین medius شده است و سپس medianus از آن شاخه زده و در فرانسهی کهن meien و درانگلیسی mean شده است. و البته میانای اندیشه و فرزانگی در دیسهزبان آلمانی menjojanan شده است که درزبان کهن ساکسونی menian و در زبان آلمانی کنونی meinen شده و در انگلیسی کهن mænan و در انگلیسی میانه mēnen و در انگلیسی کنونی mean شده است.
نظرات
ارسال یک نظر